Εμφύλιος πόλεμος (κατά Μπαμπινιώτη) : «ο πόλεμος μεταξύ ομοφύλων, ομοεθνών», «Ελλήνων εναντίον Ελλήνων».
Αυτό ακριβώς είδαμε και βιώσαμε χθες! Αυτό ακριβώς! Δυστυχώς δεν είναι πρωτόγνωρα φαινόμενα όλα αυτά για την ιστορία μας! Τα έχουμε ξαναδεί, έχουμε ξαναδεί αδελφός να σκοτώνει αδελφό, μολυσμένοι και οι δυο από ξενόφερτα «μικρόβια»!
Εικόνες ντροπής και αίσχους εκτυλίχτηκαν χθες στο Σύνταγμα. Όλη η Ελλάδα, και όχι μόνο έγινε μάρτυρας στα αίσχη, που προκάλεσε το παρακράτος με τα πιόνια του ! Ο μηχανισμός καταστολής μπόλιασε και όπλισε με τυφλό μίσος, παρακρατικούς, ακροδεξιούς και 14χρονα παιδιά. Το αποτέλεσμα μάχες σώμα με σώμα, σπασμένα κεφάλια, κρανοφόροι με κοντόξυλα να χτυπιούνται με λύσσα με κουκουλοφόρους οπλισμένους με μάρμαρα (και όχι μόνο!), άοπλοι τραυματισμένοι από μολότοφ και μάρμαρα, έλληνας να ξυλοκοπάει μέχρι θανάτου άλλων έλληνα. Το αισχρό αποτέλεσμα 60 συν τραυματίες, και ένας νεκρός!
Χθες το Μαύρο Μπλοκ ήταν πραγματικά μαύρο καθώς ήταν γεμάτο ταγματασφαλίτες, ακροδεξιούς, και φασιστομαλάκες, Δεν υπήρχαν χθες γνήσιοι αναρχικοί με ιδεολογία αναρχικού! Πότε στο παρελθόν αναρχικοί δεν έχουν επιτεθεί στον απλό κόσμο όπως χθες! ΠΟΤΕ! Έχουν παίξει ξύλο με ΚΝΕ και λοιπούς σε διάφορους χώρους αλλά ποτέ δεν επιτέθηκαν στον κόσμο!
Αναφορές από αυτόπτες μάρτυρες μιλούν για την ύπαρξη αστυνομικών γκλοπ, ρίψη χειροβομβίδων κρότου λάμψης, και χρήση χημικών από την πλευρά του αυτοαποκαλούμενου «Μαύρου Μπλοκ»! Που, και πότε εξοπλίστηκε το μαύρο μπλοκ με τέτοιες μαλακίες? Που τα πουλάνε στα Εξάρχεια?! Έλεος! Είναι απλά η απόδειξη ότι χθες έδρασε το παρακράτος με τους ασφαλίτες του, και τα ξαδέλφια τους, τους Χρυσό Αυγομαλάκες!
Εάν υπήρχαν γνήσιοι αναρχικοί στις συγκρούσεις τότε σας αξίζει ένα μπράβο! Μπράβο ρε! αφήσατε την ιδεολογία σας και τους εαυτούς σας να γίνετε τσιράκια και πιόνια του παρακράτους. Του ίδιου μηχανισμού που υποθετικά θέλετε να καταστρέψετε. Είχατε τόσοι μεγάλη ανάγκη να πλακωθείτε με τους χακί, που απελπιστήκατε που δεν μπορούσατε να τους φτάσετε? Και αρχίσατε να λιθοβολείτε αθώους πολίτες?
Ρε, ξεκινήσατε εμφύλιο με τις ευλογίες της αστυνομίας. Το παρακράτος έκανε την δουλειά που δεν μπόρεσε επί δυο μέρες να κάνει η αστυνομία, διέλυσε τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις τις μεταπολίτευσης και εσείς (όσοι και εάν υπήρχατε) το βοηθήσατε!
Και αφού είστε τόσο μάγκες και θέλατε να τις «παίξετε» με τα ΜΑΤ και σας ενοχλούσαν οι διαδηλωτές και το ΠΑΜΕ, γιατί δεν πήγατε από την πάνω πλευρά της βουλής που δεν είχε κόσμο και οι ΜΑΤάδες ήταν απροετοίμαστοι? Μήπως οι εντολές ήταν διαφορετικές? Ήθελαν τα μεγάλα αφεντικά να δούμε νεκρό, για να αποπροσανατολιστεί το κοινό και να ψηφίζουν ο ΓΑΠ και τα λοιπά λαμόγια ανενόχλητα? Να ξαναζήσουμε την Marfin και να σταματήσει ο κόσμος να κατεβαίνει στις πορείες?
Αποκλείεται δεν είναι αυτή η θέση του αναρχικού χώρου!
Δυστυχώς ο αναρχικός χώρος, όπως αυτός διαμορφώνεται σήμερα, είναι διάτρητος από φασίστες, ακροδεξιούς και κάθε λογής μαλακισμένο 14χρονο που νομίζει ότι η επανάσταση γίνεται με το να σκοτώσεις με πέτρες μερικές γριές και μερικούς οικοδόμους! Ας βγει ένας από τον χώρο τον αναρχικών – που να διανύει το τουλάχιστον την 3η δεκαετία της ζωής του και να με διαψεύσει. Πάντα ο συγκεκριμένος χώρος μου ήταν συμπαθής, και σε συζητήσεις με τους παλαιότερους μου είχαν πει ότι ο χώρος θέλει επαναπροσδιορισμό εκ νέου άμεσα! Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα! Επικαλούμαι το σύνθημα που κοσμεί διάφορούς τοίχους, «Εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές, Εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές!»
Όσον αφορά την κατοχική αστυνομία έκανε μια χαρά την δουλειά της!!! Άφησε δυο μισητές προς αυτήν ομάδες να σκοτωθούν μεταξύ τους! Φρόντισε πρωτίστως να δώσει στους συναδέλφους της ταγματασφαλίτες, εξοπλισμό μάχης και ξεκάθαρες εντολές. Εξασφάλισε την επικράτηση του νόμου της ζούγκλας!
Ότι και να συνέβαινε χθες, η Αστυνομία κερδισμένη θα ήταν, εάν σκοτώνονταν κανένα «Μαύρο» παιδί όλα καλά – «…γιατί ούτως ή άλλως μολότοφ μας πέταγε..», εάν σκοτωνόταν κανένα παλιοκομμούνι, και πάλι όλα μέλι γάλα –« …Άσε γιατί γέμισε ο τόπος από δαύτους!» Υπάρχει σαφώς και το κέρδος ότι ο απλός ο κόσμος τρομάζει και τρομοκρατείτε σαν αποτέλεσμα δεν θα ξαναδούμε τέτοιες ογκωδέστατες συγκεντρώσεις/πορείες!
Τέλος άκουσα σχόλια στο ράδιο και στα ΜΜΕ σχετικά με το καθεστώς ιδιοκτησίας της πλατείας Συντάγματος, σχόλια του τύπου «…το Σύνταγμα δεν ανήκει στο ΠΑΜΕ, και γιατί το φρουρεί..» Σχετικά λοιπόν με αυτές τις αναφορές θα ήθελα να απαντήσω: Σε κανέναν δεν ανήκει ρε κολλημένε! Γαμώ το σάπιο σου μυαλό! Σε κανέναν! Εκεί είναι το Σύνταγμα και σήμερα! Εκεί ήταν και χθες! Δεν εμπόδισε κανέναν τον ΠΑΜΕ να πάει στο Σύνταγμα, κανέναν! Πότε σε συγκεντρώσεις του δεν εμποδίζει τον κόσμο που θέλει να πάει ειρηνικά! Τώρα εάν εσύ θες να πας για προβοκάτσια, έ όχι δεν θα σε αφήσουν!
Για αυτούς που θα σπεύσουν να με κατηγορήσουν ότι είμαι κομμουνιστής και ΠΑΜΕιτης έχω δηλώσει κατ’ επανάληψη σε παλαιότερες αναρτήσεις και το δηλώνω και σήμερα, ότι δεν ανήκω σε καμία πολιτική παράταξη!
Αρκετά πλήρες το άρθρο σου φίλε τσιλυ και ενημερωμένο. Αυτό που θέλω να πω και εγώ από την πλευρά μου ειναι ότι πιστεύω ότι κανένας πραγματικός αναρχικός δεν θα έκανε δολοφονικές επιθέσεις σε άλλους διαδηλωτές απλά και μόνο από διαφορετική ιδεολογία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αληθειά ειναι οτι το παρακράτος ήθελε αιμα. και εν μέρει το κατάφερε, όμως δεν κατάφερε να τρομοκρατήσει τους εκατονταδες χιλιάδες διαδηλωτες , που θεωρω μεσω αυτης της διαδικασίας βγάλανε και πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα. Στις 20 του οκτόβρη το παρακράτος δεν κέρδισε. Υπάρχει βέβαια ένα κομμάτι του λαού που θα θεώρησε ότι το Πάμε βάζει φραγμούς όμως αυτό δεν έιναι αλήθεια και θα το καταλάβουν αυτο, σιγά σιγά στους χώρους δουλειάς, αλλά και στις γειτονιές τωρά που τα πράγματα ζορίζονται όλο και περισσότερο. Το οργανωμένο κίνημα παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις από ότι θα ήθελαν και αυτό τους φοβίζει. Εξάλου ο κόσμος εξελίσεται, δεν επιτρέπετε να τους αφήσουμε να μας γυρίσουν πίσω στη φεουδαρχεία τον 21 αιώνα.
Τωρα και μια μαρτύρια, προσωπικά έφαγα μολότοφ στο χέρι και δυο κόμάτια μάρμαρα στο κράνος απλά επειδή ήθελα να προστατέψω, φυσικά όχι μόνος μου, την αδελφή μου, τον πατέρα μου και την κοπέλα μου.πολύ πιθανόν να αρπάξανε τις ψηλές τους άνθρωποι που δεν ήταν προβοκάτορες και αυτο επειδή ξεγελάστηκαν από αυτους και ακολούθησαν το μπούγιο.Αλλά η περιφρούρηση δεχόταν για πόλλη ωρά μάρμαρα και μολότοφ χωρίς να απαντήσει και να προκαλέσει μεγαλύτερη ένταση . Δεν γινόταν άλλο όμως έπρεπε να κινηθεί , και τέλικά κατάφερε να απομονώσει αυτά τα στοιχεία και για πολύ ώρα ακόμα να μείνει η μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. μέχρι που αργά το απόγευμα να αποφασίστηκε να κατευθυνθεί στην ομόνοια για να μην θρηνήσουμε άλλο θύμα. εκεί κλάψαμε το νεκρό μας.
Και ναι το μάυρο μπλόκ όπως το λες, είχε Χρυσαυγίτες, Ναι είχε ασφαλίτες σε διατεταγμένη υπηρεσία, Ναι είχε κάποιους χουλιγκάνους που θέλουν να τα σπάσουν από γούστο, ναι δυστηχώς είχε και κάποια 15χρονα επηρεασμένα από το μπλογς του ίτερνετ δικαίως εξοργισμένα από την αστυνομικη βία αλλά πολιτικά ακόμα άνωριμα να καταλάβουν την σοβαρότητα της κατάστασης. Τέλος και κλέινοντας, το παρακράτος μπορεί να είναι δυνατό αλλά η δύναμη του λαού η οργάνωση και η αλλυλεγγύη μπορεί να το διαλύσει,
Γειά σου φίλε
ΣΕΡ.
Μάλιστα..
ΑπάντησηΔιαγραφή1)Τι έχετε να πείτε λοιπόν για το ότι η περιφρούρηση του ΠΑΜΕ δεν άφησε ούτε τα μέλη του ''Δεν πληρώνω'' να πλησιάσουν από το ύψος της Μεγάλης Βρετανίας ?Και αυτοί παρακράτος?
http://www.epikoinonia-arg.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=35581:2011-10-21-07-31-30&catid=66:2011-09-02-16-38-36&Itemid=30
2)Τι έχετε να πείτε για το ΠΑΜΕ στα Γιάννενα όπου τραμπούκισε άσχετους διαδηλωτές και στο τέλος αποχώρησε..?
http://m.alfavita.gr/artro.php?id=48502
3)Με ποιο δικαίωμα θα μου ψάξει την τσάντα μέλος του ΠΑΜΕ με ύφος ασφαλίτη μήπως και έχω μέσα καμιά μολότοφ??
Και όλα αυτά γιατί πραγματικά κουράστηκα να διαβάζω απόψεις που είτε υποστηρίζουν άκριτα τις σταλινοπολιτικές του ΚΚΕ είτε υποστηρίζουν άκριτα το δικαίωμα του κάθε μπάχαλου στη βλακεία (βλέπε ανακοίνωση της ΑΚ). Για μένα το σημαντικότερο όλων είναι η μαζικότητα αυτών των απεργιών και πως σιγά σιγά το λαικό κίνημα αντιλαμβάνεται τη δύναμή του,κόντρα όχι μόνο σε κυβέρνηση,τρόικα και παρακράτος αλλά και σε οποιοδήποτε καπέλωμα και σε οποιονδήποτε εργατοπατέρα.
Και καλύτερα ας μιλάμε με στοιχεία. Για γεγονότα τόσο σημαντικά όσο τα χθεσινά καλό είναι οι πηγές να είναι πολλές και τα γεγονότα που παρουσιάζονται επιβεβαιωμένα.
Για μένα το ΚΚΕ χθες εκτέθηκε ανεπανόρθωτα για άλλη μια φόρα δείχνοντας πως όποιος δεν είναι μαζί τους είναι εναντίον τους. Καθώς επίσης και αυτό το κομμάτι του αναρχικού χώρου (γιατί ναι,δεν είναι όλοι ασφαλίτες προβοκάτορες ή 15χρονα) εκτέθηκε για άλλη μια φορά,αφού στην πλάτη μιας τόσο μαζικής συγκέντρωσης θέλησε να επιβάλλει το δικό του τρόπο πάλης(τα μπάχαλα και τον πετροπόλεμο με τους μπάτσους).
Να συνέλθουμε λοιπόν σιγά σιγά και να προχωρήσουμε,αν θέλουμε να αλλάξει κάποια στιγμή κάτι.
Συντροφικά,
Νατάσσα
Φιλτάτη Συντρόφισσα
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να σταθώ σε μερικά σημεία από το σχόλιο σου:
1)Ελπίζω να αρνήθηκες τον οποιονδήποτε έλεγχο στην τσάντα σου από τον οποιονδήποτε! Δύσκολο μεν στην χούντα που ζούμε! Κυρίως εάν αυτός ο έλεγχος ήταν απαίτηση κάποιου άλλου πολίτη, άσχετα εάν είναι του ΠΑΜΕ, του ΛΑΟΣ ή του Βάζελου! Κανείς δεν έχει αυτό το δικαίωμα. Κανείς.
2)Όσοι έχουν το «θάρρος» να είναι πολίτες και να ασχολούνται με το όλα αυτά τα έξοχα που σχεδιάζει η «κυβέρνηση», γνωρίζουν ή έχουν δει τι συμβαίνει στις πορείες. Παρακράτος, προβοκάτορες, ανούσιες κόντρες συνδικάτων κλπ. Επίσης οφείλουν να γνωρίζουν την αναγκαιότητα της περιφρούρησης για την προστασία από τέτοια φαινόμενα. Εάν το Δεν Πληρώνω δεν έχει περιφρούρηση γίνεται το εύκολο θύμα του συστήματος! Δεν πιστεύω ότι τα μέλη του Δεν Πληρώνω είναι οι προβοκάτορες, άλλα δεν αμφισβητώ ότι λόγω έλλειψης περιφρούρησης πιθανών να «βγήκαν» από εκεί οι ταγματασφαλίτες!
3)Θα συμφωνήσω απόλυτα με το σχόλιο σου «…Για μένα το σημαντικότερο όλων είναι η μαζικότητα αυτών των απεργιών και πως σιγά σιγά το λαϊκό κίνημα αντιλαμβάνεται τη δύναμή του, κόντρα όχι μόνο σε κυβέρνηση, τρόικα και παρακράτος αλλά και σε οποιοδήποτε καπέλωμα και σε οποιονδήποτε εργατοπατέρα...» Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να συνέλθουμε όλοι να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με το εγώ μας και να ενωθούμε (παρά την όποια πολιτική αντιπαράθεση) για να κάνουμε όσο πιο μαζικές γίνεται τις απεργίες και τις δράσεις. Εάν αντιληφθούν όλοι ότι πιο πολλά μας ενώνουν παρά μας χωρίζουν τότε ίσως αλλάξουμε κάτι!!!
Συντροφισα..
ΑπάντησηΔιαγραφή1)Δεν είμαι στη θέση να γνωρίζω τι έγινε στα Γιάννενα γιατί δενήμουν εκεί και δεν έχω κάποια προσωπική μαρτυρία . Έχω μια ενημέρωση αλλά γιατί να αναφερθούμε σε ένα γεγονός στο οποίο δεν ήμασταν μάρτυρες.
2)Εμένα πάντως κανένας δεν μου έψαξε την τσάντα, αν και θα ήμουν πρόθυμος να δείξω αν πάσα στιγμη το περιεχόμενο εθελοντικα, για να φύγουν υποψίες, για το γεγονός και μόνο ότι ουκ ολίγες μολότοφ προσγειωθήκανε στα σώματα συναθρώπων μας, με σκοπό το θάνατο.¨Οπότε δεν θα έκανα πεισματάκια για αυτό το λόγο.΄¨Ηταν μάχη και επρέπε να απομονωθούν τα πολεμοφόδια του εχθρου.
3)Οσο αφορά την βλακεία των μπαχαλάκιδων. Εδώ κάνεις λάθος, Δεν ήταν καθόλου βλακες οι <> μια χαρα έξυπνα εκτελέσαν το οργανωμένο σχέδιο τους (ευτυχώς δεν το ολοκλήρωσαν).
4)Συμφωνώ με το σχόλιο σου για την μαζικότητα της απεργιακής συγκέντρωσης, και αυτο δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, οφείλεται στην δουλειά χιλιάδων ανθρώπων που προπαγάνδισαν και βρεθηκαν σε χώρους δουλειάς από νωρίς το πρωί για να εμψυχώσουν τους εργαζομένους να απεργήσουν. Πιστεύω ότι θα το γνωρίζεις από πρώτο χέρι γιατι είμαι σίγουρος ότι θα βρέθηκες και εσυ σε κάποιο τέτοιο χώρο εργασίας.
5)Όσο αφορά τα καπελώματα, όποιος ήθελε έμπαινε μέσα στη πορεία, εγω προσωπικά είχα τον πρωην πρόεδρο του Συν- ΣΥριζα σύντροφο Αλαβάνο και διαδηλώναμε μαχητικά μαζίκαι δεν υπόθηκε το παραμικρό, Αν και μετά από λίγο βαρέθηκε και έφυγε.Η αλήθεια είναι ότι οργανωμένα μπλοκ δεν πήκανε μέσα μιας και δεν χωράγανε αφου όλη η Αθηνα ήταν φίσκα από διαδηλωτες. Από την Ομόνοια μέχρι τις στήλες Ολυμπίου Διός, Πανεπιστημίου και Σταδίου.Εξάλου και αύτοι φαντάζομαι ( το κίνημα δεν πλήρωνω λόγου χάρη) δεν θα ήθέλε ασ πούμε να μπει ένα μπλοκ του συνδικάτου επισιτισμού τουρισμου μέσα και να αλοιωσεί τα συνθήματα του, θα το αποθούσανε. Βεβαια τους κουκουλοφόρους δεν κατάφεραν να τους διώξουν, και αυτό 'όχι γιατί ε'ιναι ένα σώμα απλά επειδή είναι ανοργάνωτοι.
Ταπεινά
ΣΕΡ
Γραφω ως ΣΕΡ.
ΑπάντησηΔιαγραφήαναδιμοσίευση από το μπλοκ redflyplanet. Ενα γράμμα απο διαδηλωτή προφανώς βαμένο αλλα εμένα με εκφράζει αρκετά.Λιγο μεγάλο αλλά δεν θα κουράσει:
Περιφρουρώντας τη συγκέντρωση του Π.Α.ΜΕ., 20/10/2011
Τί συνέβει τη Πέμπτη;
Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από το ότι το Π.Α.ΜΕ. έβαλε σκοπό να μείνει μπροστά από τη Βουλή και να μην κάνει πίσω, ό,τι κι αν γίνει. Νομίζω πως όχι μόνο εγώ, αλλά πάρα πολλοί σύντροφοι, όπως και κάθε ένας που έχει κάτσει κάτω και σκεφτεί λογικά από την έναρξη των “αγανακτισμένων συγκεντρώσεων”, ξέραμε μέσες άκρες το τί θα ακολουθούσε.
Κάποια στιγμή έπρεπε να το κάνουμε. Κι αν όχι τη Πέμπτη, πότε; Εξάλλου ψηφίζονταν στη Βουλή ο πιο βάρβαρος νόμος από του …αγίου ανήμερα.
Αν όχι τη Πέμπτη λοιπόν, πότε;
Σκέφτομαι πως θα εκραγώ με όσα διαβάζω και ακούω από τότε. Μου ‘ρχεται ώρες ώρες να βάλω τα κλάματα από τη διαστρέβλωση που βλέπω μπροστά στα μάτια μου. Δεν είναι δυνατόν. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!
Όπως σκεφτόμουν πως θα εκραγώ και την ώρα της περιφρούρησης.
Η τύχη το θελε να ‘μαι στην άλλη άκρη της συγκέντρωσης από τις επιθέσεις που δεχτήκαμε, γωνία Όθωνος και Αμαλίας αρχικά. Από τις 10 στημένος, όπως και 1000άδες άλλοι σύντροφοι, να περιφρουρούμε τη συγκέντρωσή μας.
Κατά τις 11 ανεβαίνει την Όθωνος μπλοκ απόστρατων των Ειδικών Δυνάμεων. Όχι και λίγοι. Ένα μπλοκ 400 ατόμων με ελληνικές σημαίες, κάποιοι και με παραλλαγή, προσπαθούν να μπουν στη συγκέντρωση του Π.Α.ΜΕ. Τους κόβουμε αποφασιστικά το δρόμο (μέχρι τότε ο χώρος ήταν εντελώς ανοιχτός στον οποιονδήποτε). Πέρα από κάποιες λεκτικές αψιμαχίες, δεν υπήρξε κάτι άλλο. Απλά παρέμεναν σταθερά στο μισό μέτρο από εμάς, κολλητά δηλαδή. Γύρω στις 12:00, μιας και είδαν εκεί γύρω τους απόστρατους, σκάνε μύτη και γύρω στα 30 άτομα ακροδεξιάς ομάδας με ελληνικές σημαίες, καμιά 10αριά εξ αυτών των σημαιών σε καδρόνια. Αρχίζουν να λένε τα αγαπημένα τους συνθήματα…
Μέχρι τις 14:30, οπότε και γίνανε τα επεισόδια στην άλλη πλευρά, είμαστε προσοχή κοιτώντας κατάφατσα τον ήλιο.
Μέχρι εκείνη την ώρα πρακτικά ΚΑΝΕΝΑΣ δεν εμποδιζόταν, ΑΤΟΜΙΚΑ, να μπει στο χώρο που ήταν συγκεντρωμένο το Π.Α.ΜΕ. Άλλωστε λίγο πριν αρχίσουν τα επεισόδια είδα άτομα με πικέτες της “εργατικής αλληλεγγύης” να βγαίνουν μέσα από τη συγκέντρωσή μας για να πάνε να πάρουν καφέ. Απλώς δε μπαίνανε από όπου να ‘ναι, ειδικά εκεί που ήμασταν φάτσα-κάρτα με απόστρατους και ακροδεξιούς. Όπως δε μπαίνανε και οργανωμένα μπλοκ.
Οι αντιδράσεις ποικίλανε. Υπήρχαν δεκάδες που σχολιάζανε. Σε ηλικίες μέχρι τα 25, φοιτητόφατσες, συναντούσες κυρίως μια αποστροφή, ειρωνεία. “Μπράβο, μπράβο, ωραία τους φυλάτε”, “Τουλάχιστον τα ΜΑΤ μας μιλάνε ρε, εσείς ούτε αυτό!”, “Κοιτάχτε πίσω, κοιτάξτε τους να πίνουν αραχτοί τον καφέ τους όσο τους φυλάτε” κτλ. Το ίδιο και σε ηλικίες μετά τα 50-55, συνταξιούχους δηλαδή.
Στις ηλικίες από 25 εως 40-45 όμως η πλειοψηφία πέρναγε και είτε μεταξύ τους είτε κατευθείαν σε εμάς κάνανε σχόλια ενθαρρυντικά. “Μπράβο ρε παιδιά, έτσι πρέπει να γίνεται περιφρούρηση”, “αν έτσι γίνονταν κάθε φορά, δε θα ‘χαμε φτάσει εδώ” κτλ.
Προφανώς παρακινδυνευμένα τα παραπάνω σαν συμπεράσματα, ειδικά σαν γενικεύσεις και για ηλικίες. Αλλά προσωπικά έτσι μου φάνηκαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνάμεσα στους μπροστά μου συγκεντρωμένους απόστρατους και ακροδεξιούς πάντως διακρίναμε και 1-2 άτομα που τη προηγούμενη μέρα είχαμε αναγνωρίσει ως ασφαλίτες. Επίσης είμαι σχεδόν σίγουρος πως η “κυρία” που φαίνεται σε αυτό το “φωτορεπορτάζ” στην εικόνα νούμερο 4 να κατευθύνεται και να αρπάζει το Μανουσογιαννάκη, νωρίτερα είχε βρεθεί στην άλλη άκρη της πλατείας, μπροστά μου, να “διαμαρτύρεται” πως δε την αφήνουμε να διαδηλώσει…
Φτάνει η ώρα 14:30, γίνεται ό,τι γίνεται στην απέναντι άκρη της πλατείας. Εμείς μόνιμα γυρισμένοι πλάτη, δεν είδαμε τίποτα. Φέρνουνε μία συντρόφισσα χτυπημένη από μάρμαρο στο κεφάλι, “ένας από τη περιφρούρηση μαζί της, να την πάει σε σταθμό του μετρό για να πάει Ευαγγελισμό”. Ξεκινάμε μαζί, της ανοίγω δρόμο, κάποια στιγμή φτάνουμε Μοναστηράκι, μπαίνει στο μετρό, γυρίζω τρέχοντας πίσω, ξαναμπαίνω στην αλυσίδα.
Εκείνη την ώρα, κάπου 15:15-15:30 (;), μιας και ο χώρος στο Σύνταγμα είχε γίνει πλέον κάπως αποπνικτικός λόγω χημικών, διαδηλωτές, αλλά και “οργανωμένα” μπλοκ κινούνται πάνω στην Αμαλίας προς τη μεριά της Συγγρού, περνούν δηλαδή ακριβώς μπροστά μας και σταματούν μπροστά από την στάση του τράμ στο Σύνταγμα.
Είναι θλιβερό να κρατάς αλυσίδες, παρότι σε πιέζουν όλοι όσοι θέλουν να οπισθοχωρήσουν, να κρατάς προκειμένου και οι από μέσα και οι από έξω να μην ποδοπατηθούν και η οπισθοχώρηση να γίνει ομαλά, αλλά παράλληλα, ενώ εσύ κρατάς με υπομονή και επιμονή χωρίς κανέναν απολύτως εξοπλισμό μέσα στα χημικά, να βλέπεις τύπους με φουλ κομπλέ αντιασφυξιογόνες, χίλιες δυο διαφορετικές μάσκες για τα μάτια, καταβαμμένους με mallox, να περνάνε μπροστά σου βρίζοντάς σε.
Είναι ενθαρρυντικό από την άλλη πως για κάθε 2-3 που από αυτό το πλήθος που οπισθοχωρούσε και μας έβριζε, βρισκόταν πάντα 1-2 ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥΣ, οι οποίοι μπαίνανε ΑΥΤΟΙ ανάμεσα στη περιφρούρηση και στους άλλους, μας υπερασπίζονταν, επιχειρηματολούσαν για την σημασία του ότι είμασταν εκεί. Ναι, ήταν μειοψηφία. Αλλά ήταν σίγουρα 1 στους 3.
Χαρακτηριστικά, έρχονται κάποια στιγμή 3-4 μπαχαλάκια (18-20 χρονών) που οπισθοχωρούσαν και αρχίζουν να βρίζουν, δείχνουν αρκετά οργισμένα, έτοιμα να αρχίσουν να σπρώχνουν κτλ. Μπαίνουν ανάμεσά τους 2 άλλοι, με φάτσες που ούτε αριστεριστές θυμίζανε, πιο πολύ 40άρηδες αναρχικούς μα ήρεμους ανθρώπους, τους λένε να αφήσουν ήσυχη τη περιφρούρηση, να πάνε παραπέρα, ακούνε και αυτοί χίλια δυο για το ΚΚΕ “τους”. Τα μπαχαλάκια τη κάνουν απογοητευμένα και οι 2 ψοφάνε στο γέλιο, που βρέθηκε άνθρωπος να τους χαρακτηρίσει ΚΚΕδες.
Λίγο μετά, πάλι 2 οργισμένοι με την περιφρούρηση νέοι κατευθύνονται πάνω μας, μπαίνει ανάμεσά τους ένας άλλος, από τον τρόπο ομιλίας σίγουρα οργανωμένος κάπου αλλού, προσπαθεί να τους ηρεμήσει και λέει χαρακτηριστικά “τουλάχιστον ρε μαλάκες, παραδεχτείτε το, το ότι είμαστε αυτή την ώρα ακόμη εδώ, οφείλεται στο Π.Α.ΜΕ. και στη περιφρούρησή του. Αν δεν ήταν εδώ το ΠΑΜΕ, η συγκέντρωση εδώ και 2 ώρες θα είχε διαλυθεί“.
Ακόμη, όταν κάποια στιγμή ομάδα περιφρούρησης ~20 ατόμων βγαίνει μέσα από τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ και αρχίζει να τρέχει προς στύλους ολυμπίου διός, συνδικαλιστής του ΣΦΙΕ (που βρισκόταν πλέον σαν “μπλοκ” μπροστά μας και μπροστά στο σταθμό του Τραμ), πιθανώς ΑΝΤΑΡτης, τους πλησιάζει λέγοντας “παιδιά έγινε τίποτα; Θέλετε βοήθεια; Να βοηθήσουμε;” (Φυσικά καταλαβαίνει κανείς πως μια ομάδα που τρέχει φορώντας κράνη είναι λίγο δύσκολο να απαντήσει εκείνη την ώρα σε τέτοιες ερωτήσεις, αλλά το αναφέρω για να γίνει αντιληπτό το κλίμα).
.
Τέλος, για να πάω και σε εκτιμήσεις, θα σταθώ σε σχόλιο συναγωνίστριας που εκείνη την ώρα έρχεται προς εμάς, ενοχλημένη μεν, αλλά όχι με τρόπο που εμένα τουλάχιστον να μου δείχνει οργή, και ρωτά: “Ρε παιδιά, ειλικρινά, για ποιό λόγο να μην είμαστε όλοι μέσα από τις αλυσίδες”.
Γιατί λοιπόν συναγωνίστρια;
Γιατί είσαι χυμαριό, γι αυτό. Γιατί δίπλα σου κάθεται ένας ασφαλίτης, όταν έρχεσαι εσύ καλοπροαίρετα να “μας την πεις” σουλατσάρει ανέμελα κι αυτός δίπλα, περιμένοντας μια περίεργη αντίδραση από κάποιον από εμάς για να χωθεί κι αυτός, για να κάνει την τρίχα τριχιά, για να αρχίσει σκηνικό, να πλακωθούμε, να θερίσει το κράτος απογοήτευση, διάλυση, μιζέρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί είσαι μάζα, γι αυτό.
Πώς είσαι μόνη στη διαδήλωση; Γιατί είσαι μόνη στη διαδήλωση; Σε μια σημερινή διαδήλωση, μετά από 3 θανάτους πέρσι, έναν χτες, με τα σκηνικά και τις προβοκάτσιες που γίνονται σε κάθε συγκέντρωση;
Πού είναι το μπλοκ σου;
Ποιός είναι ο μαζικός φορέας σου;
Γιατί δεν είσαι εκεί;
Γιατί είσαι απέναντί μου, ως ΆΤΟΜΟ, που θέλει ως ΆΤΟΜΟ να κάτσει απέναντι από τη Βουλή;
Κι αν δε σου κάνει ο φορέας σου, γιατί δε φτιάχνεις άλλον με άλλους συναγωνιστές;
Γιατί μου τη λες για τα “ατομικά σου δικαιώματα”;
Εδώ είναι διαδήλωση, εργατική διαδήλωση, ταξική διαδήλωση. Δεν υπάρχουν εδώ ατομικά θέλω. Κι αν υπάρχουν, να καταπνιγούν, να στραγγαλιστούν, να πάνε στον αγύριστο. Υπάρχουν συλλογικά θέλω, ταξικά θέλω. Αυτά καλλιεργούμε, αυτά θέλουμε.
Αλήθεια, φυλάγαμε τη Βουλή; Από ποιόν; Από ποιά εργατική συλλογικότητα; Ποιός, πού, πότε, σε ποιά συνέλευση, σε ποιό σωματείο, σε ποιά επιτροπή αγώνα έθεσε ζήτημα “να κάνουμε 20/10 ντου στη Βουλή” για να μην περάσει ο νόμος και αυτό έγινε αποδεκτό; Εξήγησέ μου εσύ συναγωνίστρια!
Πες μου, τί θα γινόταν αν κάναμε στην άκρη; Αν αφήναμε ευγενικά τα παιδιά να περάσουν, να ασκήσουν το “ατομικό τους θέλω”, να κάνουν την επίθεσή τους, να “ξεβολέψουν” τα ΜΑΤ που “ήταν θεατές”;
Τί παραπάνω θα γινόταν από ότι την πρώτη μέρα της 48ωρης, οπότε καθόσουν και χάζευες τα παιδιά να παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους μπροστά στη Βουλή, με εσένα απλά να υποχωρείς όταν δεν άντεχες από τα δακρυγόνα, να επανέρχεσαι για να τα ξανακάνεις χάζι, να τρέχεις όταν τα ΜΑΤ κάνουν γιουρούσια, να βγάζεις φωτό όταν βαράνε τον διπλανό σου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός βουλευτής των αστικών κομμάτων, ποιός κεφαλαιοκράτης, ποιός καναλάρχης, ποιός τηλεκπρόσωπος της αστικής τάξης σκιάχτηκε την πρώτη μέρα της απεργίας, όταν άρχισε ο πετροπόλεμος, η προσπάθεια να “σπάσει ο φράχτης”, τα μπάχαλα μπροστά στη Βουλή; Ποιός ανησύχησε; Ποιός χέστηκε στη τελική, απλά και κομψά;
Η μάζωξη, ακόμη και η πολυπληθής, ατομικοτήτων δεν είναι κίνημα. Είναι μάζα. Σήμερα όμως κίνημα έχουμε ανάγκη. Κίνημα εργατικό. Κίνημα λαϊκό. Κίνημα ανατροπής και ρήξης.
.
Αλήθεια λοιπόν, το Π.Α.ΜΕ. εμπόδισε να διαληλώσουν άλλοι μπροστά από τη Βουλή; Και, όπως επίσης ακούστηκε και ακούγεται, το ίδιο δεν το εμπόδισε ποτέ κανείς;
Πού τα είδατε αυτά; Πού τα ονειρευτήκατε;
Τί έγινε το καλοκαίρι, θα τα ξεχάσουμε; Δεν διώχτηκε την πρώτη μέρα της 48ωρης το Π.Α.ΜΕ. από τη Βουλή; Δεν αποχώρησε, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα;
Την δεύτερη μέρα, δεν παρέμεινε στην Πανεπιστημίου επί ώρες, γιατί εμποδίστηκε να μπει στο χώρο του Συντάγματος;
Φανταζόσαστε τί θα είχε συμβεί εαν είχε πάρει απόφαση τότε να προχωρήσει βίαια προς τη Βουλή, εφαρμόζοντας στην τελική αποφάσεις εκατοντάδων εργατικών σωματείων;
Φανταζόσαστε τί θα ακούγαμε, τί επιπτώσεις θα είχαμε, τις επόμενες ημέρες, βδομάδες, μήνες;
Τώρα; Τα παιδιά είχαν δικαίωμα…
Επίσης, ποιός εμποδίστηκε; Περιφρούρηση ήμουν, ξέρω ακριβώς τί κάναμε και τί δεν κάναμε. Μέχρι τις 11:00-11:30 δεν υπήρχαν καν αλυσίδες στα περισσότερα σημεία. Μέχρι τις 14:30-15:00 υπήρχαν σχηματισμένες αλυσίδες, αλλά και πάλι ο οποιοσδήποτε ατομικά μπορούσε να μπει από τα πλάγια. Μετά τις 15:00 και την δολοφονική επίθεση σαφώς τα πράγματα σφίξανε, αν και ακόμη και τότε είδα κόσμο να μπαίνει στη συγκέντρωση, ειδικά αν βλέπαμε ανθρώπους αρκετά φοβισμένους. Αλλά ούτως ή άλλως δεν είδα να γίνεται κριτική για εκείνη την ώρα και μετά. Θα ‘ταν και παράλογο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι λοιπόν, δεν εμποδίστηκαν άτομα. Εμποδίστηκαν μπλοκ, εμποδίστηκαν οργανωμένες δυνάμεις να μπούνε στη συγκέντρωση. Και γιατί όχι; Πότε λειτούργησε διαφορετικά το εργατικό κίνημα; Από πότε μια εργατική συγκέντρωση δεν εκφράζει μια συγκεκριμένη πολιτική στόχευση; Από πότε άλλα κομμάτια του εργατικού κινήματος που έρχονται στο ίδιο χώρο, αλλά έχουν άλλες πολιτικές στοχεύσεις (και καλά κάνουν και μαγκιά τους), δεν κάθονται παραδίπλα, οργανωμένα, εκφράζοντας, με τα πανό, με τα συνθήματα, με τις ανακοινώσεις τους, την δικιά τους λογική, την αντίθεσή τους (και) με τη λογική που βάζει ο κεντρικός ομιλητής, η “κεντρική εξέδρα”; Κίνημα είναι, θέμα συσχετισμών είναι το ποιός θα έχει την κεντρική εξέδρα, την κεντρική θέση, οπουδήποτε.
Έχουν δικαίωμα αυτά τα μπλοκ να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω; Είχαν δικαίωμα να διεκδικήσουν λ.χ. να μπουν μπροστά στο φράχτη, μπροστά στον άγνωστο; Εγώ θα σας πω ότι έχουν. Έχουν, κρινόμενοι και οι ίδιοι για το πώς θα το διεκδικήσουν και οι “απέναντι” για το τί στάση θα κρατήσουν ως προς αυτό.
Εγώ θα σας πω επίσης ότι τα σπρωξίδια και η αντιπαράθεση με το “δεν πληρώνω” δε θα ήταν κάτι το ιδιαίτερο ή το μεμπτό.
Δε θα ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αν σε αυτά δεν είχαμε δει ξεκάθαρα να συμμετέχει κάθε καρυδιάς καρύδι, που είναι αναγνωρισμένο πως δεν είναι απλά κάποιος τυχαίος “αγανακτισμένος πολίτης”, κάποιος απλός πολίτης που “δεν πληρώνει”.
Δε θα ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αν δεν ήταν ακριβώς αυτά τα άτομα που πρωτοστατούσαν σε χυδαιότητα στις προκλήσεις απέναντι στην περιφρούρηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυρίως όμως, δε θα ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αν αυτό το μπλοκ, την ώρα που αποφάσισε να κινηθεί προς την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ και να διεκδικήσει το “κάτι παραπάνω”, δεν έβλεπε δίπλα του και πίσω του να έχουν μαζευτεί τα παιδιά, εξοπλισμένα, με σαφείς προθέσεις, έτοιμα να εξαπολύσουν επίθεση σε μια εργατική συγκέντρωση. Τους βλέπανε, ξέρανε τί πάνε να κάνουνε. Κι όταν αυτά τα βλέπεις, έστω ότι δεν έχεις τις δυνάμεις/φοβάσαι να τους διώξεις από δίπλα σου ο ίδιος, ε δεν πας εκείνη την ώρα να μανουριάσεις, να μπεις μπροστά τους, να τους παρέχεις κάλυψη στην προμελετημένη επίθεσή τους. Ξεκάθαρο.
.
Τα παιδιά λοιπόν, ο χώρος, η ανοχή απέναντί τους. Η αποδοχή τους.
Ανοχή/αποδοχή όχι μόνο, ούτε κυρίως, πρακτική. Αυτή κατά περιόδους στραπατσάρεται από την ίδια τη πραγματικότητα. Ανοχή/αποδοχή πρώτα και κύρια ιδεολογική.
Οι ταμπέλες δεν μου άρεσαν ποτέ. Γι’ αυτό δεν έβαλα καμία πάνω από το κεφάλι μου. Η δική μου ταμπέλα ήθελα πάντοτε να περιγράφει εμένα κ όχι να ετεροπροσδιορίζομαι από τα χαρακτηριστικά μιας ευρύτερης ομάδας, με την οποία αποκλείται κανείς να ταιριάζει απόλυτα. Ακόμα αναρωτιέμαι πώς είναι καλύτερο να παλεύει κανείς. Το ζήτημα είναι πως αν ζούσαμε στη δημοκρατική κοινωνία του 2011 που θα ελπίζαμε – σενάριο επιστημονικής φαντασίας πλέον – ο καθένας θα μπορούσε να στέκεται μόνος του πολιτικά, ελεύθερος, χωρίς να φοβάται κάτι ή κάποιον, ορατό ή αόρατο εχθρό και να διαδηλώνει ανενδοίαστα για τα πιστεύω του. Βιώνοντας, όμως, σήμερα τη χειρότερη χούντα που μπορεί να βιώσει μια κοινωνία, μια χούντα που μας μπολιάζει με χυδαία ψέμματα, που κάνει ακόμη πιο δυσδιάκριτο το κακό από το καλό, που μας έχει προδώσει και συνεχίζει να προδίδει τον καθένα από εμάς ακόμη και αυτή τη στιγμή που «μιλάμε», ίσως και να χρειάζεται να ενταχθούμε σε ομάδες γιατί πρέπει να δημιουργήσουμε ένα κίνημα τόσο μαζικό και τόσο δυνατό όσο κ ο ίδιος ο εχθρός. Αποφάσισα να συμμετάσχω στις διαδηλώσεις κάτω από μία ταμπέλα αν και ποτέ στο παρελθόν δεν το είχα κάνει έτσι, κυρίως για την ασφάλεια που παρείχε και φυσικά γιατί συμφωνώ σε πολλά σημεία με την ιδεολογία της. Θέλω να δηλώσω ότι κανείς δεν μου ζήτησε το λόγο γιατί βρισκόμουνα εκεί, ούτε σε εμένα ούτε στους φίλους μου, κανείς δεν με ρώτησε αν είμαι εγγεγραμμένη, συντρόφισσα ή ο,τιδήποτε άλλο. Από τη μία είναι ελπιδοφόρο ότι ασχολούμαστε και συζητάμε και τσακωνόμαστε αλλά προς Θεού, ας ξεκολλήσουμε το μυαλό μας από τις ταμπέλες, από τα «εμείς» και οι «άλλοι». Πρέπει να ενωθούμε άμεσα γιατί θα βρεθούμε σύντομα –‘οσοι δεν έχουν ήδη βρεθεί- στην απόλυτη οικονομική και ηθική εξαθλίωση. Μας έχουν θάψει και γελάνε πάνω από τα κουφάρια μας. Φροντίζουν να μας βάζουν να πλακωνόμαστε μεταξύ μας για να κερδίζουν χρόνο. Δεν έχω λύσεις μπροστά σε αυτή την επικίνδυνη γελοιότητα.. Μόνο προβληματισμούς.. Πώς θα αντιδράσουμε τελικά?
ΑπάντησηΔιαγραφή