«ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ..»

Σε πρόσφατη συζήτηση με φίλη και αναγνώστρια του blog (καλά υπάρχει κόσμος που διαβάζει τις βλακείες μου?) ακολούθησε η παρακάτω συζήτηση. Στα πλαίσια της συζήτησης σύντομα καταγράψαμε ότι δεν είναι μόνο οι υπάλληλοι του ALTER και της Ελευθεροτυπίας που βάλλονται από καταχρηστικές συμπεριφορές διοικήσεων, άλλα και οι υπάλληλοι της ΙΜΑΚΟ.  Η φίλη “V” σχολιάζει:

… Και μέσα σε όλα τα προβλήματά μας - ενώ απολύεται ο φίλος μας, ενώ μειώνεται η σύνταξη του πατέρα μας, ενώ κόβεται κάθε λογής επίδομα (ακόμη κι αυτό που μας υπενθύμιζε τη συνταγματική αρχή περί «Κράτους Προνοίας») - εμείς δεν μελαγχολούμε. Όχι. Γιατί υπάρχουν πάντα κάποια φωτεινά πρόσωπα στην τηλεόραση και στη show biz που μας κάνουν να πιστεύουμε, ότι, αφού αυτοί είναι ακόμη «ψηλά» και βρίθουν ευτυχίας και οικονομικής ευημερίας, ε, δεν πάνε και όλα κατά διαόλου! Θα βρούμε κι εμείς το δρόμο μας…! Θα παραδειγματιστούμε από αυτούς τους ευφυέστατους επιχειρηματίες του τόπου μας…

Ή  μήπως κάνω λάθος;;

Την αφορμή γι’ αυτό το σχόλιο μού την έδωσαν κάποια δημοσιεύματα αλλά και προσωπικές μαρτυρίες γνωστών και φίλων, που θέλουν έναν από τους μεγαλύτερους “Ομίλους εταιριών στην Ελληνική αγορά των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και επικοινωνίας” (όπως περιγράφεται στο επίσημο site), την IMACO MEDIA S.A. με ιδρυτή της τον Πέτρο Κωστόπουλο, να έχει προβεί ήδη σε πληθώρα απολύσεων και στην καλύτερη περίπτωση να έχει  απλήρωτους για μήνες τους εργαζομένους του, στους οποίους μάθαμε ότι τελικά καταβλήθηκε μισθός Οκτωβρίου και δώρο Χριστουγέννων – μην ξεχνάμε ότι η μη εμπρόθεσμη καταβολή του τελευταίου συνιστά αυτόφωρο ποινικό αδίκημα! Όχι, λοιπόν, δεν ήταν κρίση ευαισθησίας ή χριστιανικής αλληλεγγύης λόγω των ημερών... – Οι 300 περίπου εργαζόμενοι της IMACO έγιναν μάλιστα, δέκτες άκρως δελεαστικών προτάσεων της εργοδοσίας, όπως αυτή της εθελούσιας αποχώρησης, προκειμένου να λάβουν μεν τα δεδουλευμένα (ούτε λόγος για αποζημίωση), αλλά με την προϋπόθεση ότι …ε, να μην φύγουν και πάρα πολλοί! Ας μείνει και κάποιος στο «πόδι» των τεμπέληδων, που τόσο «εθελούσια» έφυγαν! (Παιδιά, συνεννοηθείτε μεταξύ σας ποιος θα φύγει, μην μείνουν πίσω και οι δουλειές.. εε;;)

Ποια είναι, λοιπόν, η “συνεχώς αναπτυσσόμενη πορεία στον χώρο των media” που αναφέρεται στο επίσημο site του Ομίλου; Και αφού τα πράγματα έχουν αλλάξει για τον κ. Κωστόπουλο και τις επιχειρήσεις του, γιατί πρέπει να τον βλέπουμε (όποιοι το αντέχουν, φυσικά!) με αυτό το ύφος ανωτερότητας, μακάριο μες στο αμφιβόλου αισθητικής χιούμορ του (εντάξει, ντε, κακόγουστο..) να παριστάνει τον ειδήμονα επί παντός επιστητού; (είχε κάνει και μπαλέτο μικρός; Α, όχι, λάθος, εγώ μπερδεύτηκα: αυτό ήταν το τυπικό προσόν που καθόρισε την πρόσληψη της κας Παπαρίζου στη διπλανή θέση..) 

Πέραν, όμως, του σαρκασμού, γινόμαστε δέκτες μίας χυδαίας κοροϊδίας. Αυτός ο άνθρωπος (τυχαίο παράδειγμα – σημάδι των καιρών μας), που εμφανίζεται σε δύο εκπομπές της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης, ενώ ταλαντούχοι ηθοποιοί και καλλιτέχνες είναι άνεργοι, αφήνει τους εργαζομένους του στο έλεος της οικονομικής κρίσης, που υποτίθεται ότι έπληξε και αυτόν τον κολοσσό των ΜΜΕ…

Αναρωτιέμαι, ένας απλήρωτος για μήνες εργαζόμενός του, ένας απολυμένος λόγω «οικονομικοτεχνικών μεταβολών», το παιδί τους ή η μάνα τους, πώς να απολαμβάνουν την «ψυχαγωγία» που προσφέρει απλόχερα η οικογένεια Κωστόπουλου στο φιλοθεάμον κοινό;

Αν και δεν τζογάρω (κακώς καμιά φορά..!) πάω στοίχημα ότι είναι θέμα χρόνου να γίνει και πάλι κατάχρηση του άρθρου 99 ΠτΚ, ώστε να αιτηθεί «συνδιαλλαγής» από τα ελληνικά δικαστήρια άλλη μία επιχείρηση τέτοιου βεληνεκούς, με στόχο πάντοτε την «εξυγίανσή» της... Στην πραγματικότητα, όμως, και αυτός ο θεσμός χρησιμοποιείται καταχρηστικά, (πρωτοτυπήσαμε πάλι!), αφού έτσι, εμποδίζουν/καθυστερούν τους πιστωτές (π.χ. εργαζομένους τους) στην δικαστική επιδίωξη των νόμιμων απαιτήσεών τους, εξαγοράζοντας δηλ. χρόνο για να μην βγει σε πλειστηριασμό η περιουσία τους. Άλλος ένας θεσμός, όπλο στα χέρια των δυνατών..

Μέρα με τη μέρα η έννοια των «εργατικών δικαιωμάτων» εξευτελίζεται όλο και περισσότερο, όπως, άλλωστε, και ό,τι απέμεινε από τα υπόλοιπα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς θα αντισταθούμε σε αυτόν τον εξευτελισμό είναι μεγάλη συζήτηση. Είναι ανάγκη, όμως, να τους βλέπουμε στο γυαλί να μας χαμογελούν (ή μάλλον περι-γελούν), σαν να είμαστε οι πιο συνεργάσιμες ξύλινες μαριονέτες του κόσμου;; Λυπηθείτε μας… (“V”)

             

Και σε όλα αυτά απλά εγώ να προσθέσω μια μικρή παρατήρηση/ερώτηση? Όλοι αυτοί οι δήθεν κοινωνικά ευαίσθητοι καλλιτέχνες (ο Θεός ή ο Μαρξ να τους κάνει) που κάνουν παρέλαση από τις εκπομπές του κ. Κωστόπουλου γνωρίζουν για την οικονομική κατάσταση των υπαλλήλων της ΙΜΑΚΟ? Ή απλά δεν τους ενδιαφέρει και τους ενδιαφέρει μόνο πως θα μας δείξουν τα νέα πλαστικά βυζιά τους και τις χορευτικές τους ικανότητες? Σιχάματα…!