Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα κάπου παραδόθηκα και σήκωσα τα χέρια ψηλά, κάπου κουράστηκα να βλέπω το ίδιο έργο ξανά και ξανά χωρίς την παραμικρή αλλαγή πλοκής και ρόλων. Πίστευα – και πιστεύω – ότι ο νεοέλληνας δεν βάζει μυαλό δεν αλλάζει, γουστάρει την «κακοποίηση» αρκεί να είναι από «οικεία» του πρόσωπα, αυτούς που τόσα χρόνια «αγαπάει» και μανιωδώς ψηφίζει!
Και ξαφνικά μια μέρα έπεσε στα χέρια μου ή καλύτερα στο twitter μου η συγκεκριμένη αφίσα.
Ε ΝΑΙ λοιπόν η Αλήθεια Είναι ότι ΘΕΛΩ και ΕΓΩ το ίδιο! Θέλω Το Παιδί...
